SF NCT
Shh~ series
Moon - JaeDo
NC
“พี่...สติหลุดไปแล้วหรือปะ...” แจฮยอนแค่ต้องการถามซ้ำให้แน่ใจว่าอีกฝ่ายโอเคอยู่ไหม แต่แรงรั้งอย่างแรงที่รั้งตัวเองเข้าไปจูบก็ถือได้ละว่าเป็นคำตอบ
“ฮื้อ...อื้อ” จากที่โดยองเป็นฝ่ายรั้งมาจูบ...คราวนี้เป็นโดยองที่ครางฮือมือเล็กจิกเข้ากับท้ายทอยหนาอย่างไม่ออมแรง
ปลายลิ้นร้อนของแจฮยอนกวาดต้อนรุนแรงตะกระตะกราม มือเรียวปัดป่ายไปทั่วก่อนจะสอดเข้าใต้เสื้อคนด้านล่าง ผิวเรียบเลื่อนมือสากขึ้นเพราะไรขนที่พร้อมใจลุกทั่วร้าง ยิ่งเมื่อติ่งไตสีอ่อนถูกนิ้วเรียวลากผ่านเสียงครางฮือพร้อมแรงกระตุกเกร็งก็ยิ่งชัดขึ้นเป็นเท่าตัว
“ฮื้อ..แจฮยอนนา” โดยองผวากอดครางชื่ออีกคนเสียงแผ่ว เมื่อเขาผละออก รอยยิ้มเล็กจากมุมปากคนตัวโตทำใบหน้าร้อนผ่าว
“ไม่ได้ไปไหนหรอกฮะ แค่...” แจฮยอนทิ้งจังหวะไปช่วงหนึ่ง แล้วมือเรียวก็เป็นส่วนให้คำตอบทำเอาโดยองตาโตเมื่ออีกฝ่ายปลดหัวเข็มขัดตัวเองออก
“อ้า..อื่ม” ซิบตัวเล็กถูกเลื่อนออกช้าๆพร้อมแรงกดเน้นในทุกๆจังหวะที่เลื่อนผ่าน แก่นกายเล็กที่เหมือนจะนอนสงบอยู่เมื่อครู่เริ่มตอบสนองสัมผัสจากมือเรียว
“ถ้าเจ็บ..บอกผมนะ” ไม่รู้ว่าอีกคนเลื่อนตัวกลับขึ้นมาเมื่อไหร่ หากแต่เสียงกระเสร่าที่ดังชิดหนูก็กล่อมให้พยักหน้ารับเอาเสียง่ายๆ
“อ๊ะ..ฮื้อ” แต่พอสัมผัสถึงไอร้อนจากฝ่ามืออีกคนที่รุกรานเข้าไปถึงแท่งผิวหยุ่นร้อนโดยองก็เล่นครางฮือเสียงดังจนแจฮยอนต้องประกบจูบหนักหน่ว
จังหวะเคล้นคลึงที่เด็กหนุ่มมอบให้เริ่มหนักหน่วงขึ้นตามแรงอารมณ์ แจฮยอนไม่ปฏิเศษว่าใจจริงอยากทำอะไรที่มันรุนแรงกว่านี้ แต่ในเมื่อคนตัวบางข้างล่างเอ่ยปากขอก็ต้องรออย่างช่วยไม่ได้ ยิ่งตอนนี้พวกเขาทั้งคู่ไม่ได้อยู่ในสถานการณ์ที่ๆเหมาะเท่าไหร่แล้วด้วย...ถึงอย่างนั้นก็ต้องเดินหน้า
“อ้า...ยะ อย่า ฮื้อ” โดยองร้องเสียงหลงทันทีเมื่อคนเป็นน้องถอนจูบออกแล้วเลื่อนต่ำลงไป อีกฝ่ายแค่เงยขึ้นสบตาเล็กน้อย ก่อนโดยองจะเชิดหน้าครางเสียงหลง
ปลายลิ้นร้อนของแจฮยอนแตะลงบนปลายแก่นกายหยุ่น ยิ่งอีกฝ่ายกระตุกเกร็งยิ่งปลุกให้ความดิบในสัญชาติยานขึ้นมา เรียวลิ้นร้อนเริ่มไล่เลียแท่งเนื้อนุ่นจากส่วนปลายลงไป มีการหยอกล้อให้สะท้านเล่นบ้างด้วยฟันคมที่ขนกัดเบาๆ ยิ่งเมื่อมองฝ่าแสงสลัวไปไปยังหน้าเรียวที่ตอนนี้ยกมือมาปิดปากแน่นยิ่งเอ็นดู
“อย่าปิดอย่างนั้นสิฮะ” ร่างหนาเลื่อนขึ้นไปกระซิบแผ่ว ดึงมือบางข้างหนึ่งออกมาแล้วสอดเข้าไปใต้ร่มผ้าหนา โดยองกัดปากแน่นเมื่อมือบางสัมผัสกับเม็ดไตของตัวเองที่ตอนนี้แข็งขืนเต็มที ยิ่งมีฝ่ามือร้อนของอีกคนช่วยขยับยิ่งพาให้เสียวว่านไปทั้งกาย ยิ่งรวมกับจังหวะรูดรั้งร้อนแรงจากด้านร่างยิ่งทำโดยองสติเตลิด หากแต่เมื่อปรือตาขึ้นมาโดยองก็ต้องเจ็บหน่วงในอกเบาๆ เสี้ยวหน้าคมของคนข้างบนเคร่งเครียดด้วยการสกัดกั้นอารมณ์ตัวเอง เหงื่อเม็ดโตผุดเต็มกรอบหน้าคม
“แจ...อึก แจฮยอนหยุด..หยุดก่อน” มือบางขยับไปรั้งมืออีกคนให้หยุดจังหวะการรูดรั้งพาลให้ทุกอย่างชะงักค้างไปหมด แจฮยอนมองหน้าคนด้านล่างอย่างไม่เข้าใจ เมื่ออีกคนพยายามยันตัวลุกขึ้นนั่ง
“พี่ครับ...?” แล้วแจฮยอนก็ต้องงงหนักเข้าไปอีกเมื่อโดยองยื่นมือมาแกะเข็มขัดเขาแบบไม่รีรอ แก้มนวลกับริมฝีปากอิ่มตรงหน้าขึ้นสีเปร่ง ตากลมโตก็ช้อนมองแบบเก้ๆกังๆ
“อย่าปล่อยตัวเองอัดอัดแบบนั้นสิ” พูดไปก็ก้มหลบไป แต่มือบางกลับเริ่มทำหน้าที่อย่างเก้อเขิน ยิ่งเมื่อสัมผัสความร้อนกับขนาดของแท่งเนื้อที่ยังอยู่ในชั้นในตัวเล็กยิ่งหายใจไม่ทั่วท้อง
“อยากเจ็บตัวสินะครับ..” แจฮยอนกัดฟันกรอด ก่อนจะคว้าเอวคนตรงหน้าเข้ามาใกล้จนเกยตัก ริมฝีปากได้รูปกดจูบสร้างรอยกับคอขาวอย่างแรง
“ซี๊ด..เบาสิ เจ็บนะ” มือเรียวก็เลื่อนเข้าทำหน้าที่กับแก่นกายเล็กรุนแรงจนต้องส่งเสียงซี๊ดซ๊าดออกมา หากแต่มือเล็กเองก็ขยับขึ้นลงไปมาตามแก่นกายเปร่งของอีกฝ่ายเช่นกัน
“เลื่อน..ซิปลง” แจฮยอนพูดเสียงกระเสร่าข้างใบหูบาง เพราะแขนข้างหนึ่งเขาเองก็กอดรัดเอวบางไว้เลยไม่สะดวกในการปลดซิปเสื้อแขนยาวของอีกฝ่าย โดยองเองก็ทำตามว่าง่ายปกติแจฮยอนจะสั่งได้แบบนี้เสียที่ไหน
“รั้งเสื้อ..ขึ้นสิครับ” พอด่านแรกอย่างเสื้อแขนยาวตกไป ด่านถัดมาคือเสื้อยืดสีอ่อนที่ซ้อนทับอยู่ โดยองก็ว่างง่ายจริงๆ มือเล็กดึงรั้งเสื้อยืดตัวเองขึ้นสูงจนเห็นเนินเนื้อเล็กน้อยกับหน้าท้องแบนราบ
“กัด” แจฮยอนพูดสั้นๆก่อนก้มลงไล่ลิ้นร้อนหยอกล้อกับตุ่มไตที่แข็งชันอยู่ตรงหน้า
“อื่อ..อ๊ะๆ ฮื้อออ” ยังไม่ทันจะได้ประมวนคำพูดอีกคนโดยองก็หลุดเสียงดังเมื่อความเสียวซ่านพุ่งสูงคว้าเสื้อมากัดไว้แทบไม่ทัน ยิ่งมือเรียวอีกคนรูดรั้งเร็วขึ้นเรื่อยๆยิ่งทำให้ร่างกายอ่อนเปรี้ยลงไปอีก
“อึ่ม...” เสียงครางฮือของแจฮยอนดังขึ้นเป็นครั้งแรกเมื่ออยู่ๆมือเล็กที่รูดรั้งตัวเองอยู่ก็ออกแรงบีบแน่นขึ้น แต่พอรู้สึกได้ถึงความเหนียวเหนอะที่สัมผัสมือถึงได้ยิ้มกริ่ม ยิ่งเร่งจังหวะให้กระชั้นมากขึ้นเรียวลิ้นกับริมฝีปากหนาก็ประพรมรอยสีเข้มไปทั่วแผ่นอกบางที่กระเพื่อมถี่ๆ
“อึก...ฮื้อ” เสียงครางกระตุกจากคนบนตักทำแจฮยอนต้องเจ็บตัวเมื่อมือบางเล่นจิกเข้ากับแก่นกายใหญ่ตัวเองแบบไม่ปรานี หยาดน้ำสีขาวขุ่นเลอะเปื้อนเสื้อเขาเต็มๆ รวมถึงกางเกงก็ด้วย
“ฮื้อออ ขอโทษ” โดยองร้องหือทันทีมือบางดึงเสื้อยืดตัวเองลงก่อนจะกระวีกระวาดยื่นมือมาเช็ดคราบนำคาวของตัวเอง ยิ่งรู้สึกตัวว่าทำรุนแรงกับแจฮยอนน้อยโดยองยิ่งหน้าเสีย หากแต่มือใหญ่กว่ากลับคว้ามือเล็กๆที่เปื้อนขึ้นมา
ซ่า...
ความร้อนมากมายแผ่ลามไปบนใบหน้าเนียน เมื่อนิ้วเล็กถูกลิ้นหนาร้อนรุ่มลากเลียผ่านไปมา ดวงตาคมสีเข้มที่สบขึ้นมาบ่งบอกว่าต้องการขนาดไหน คนตัวเล็กกว่าก็ได้แต่กลืนน้ำลายลงคออย่างยากลำบาก หลุบตามองความแข็งขืนที่ยังคงชูชันอยู่อย่างชั่งใจ
“....ทำเบาๆนะ” โดยองชักมือกลับจากอีกฝ่ายก่อนจะเลื่อนไปรั้งกางเกงตัวเองลง หากแต่มือใหญ่ก็เลื่อนมาประกบไว้ให้หยุดการกระทำนั้นเสีย
“ไม่ต้องหรอกครับ ผมรู้พี่ยังไม่พร้อม” แจฮยอนยิ้มบางก่อนจะรั้งใบหน้าเรียวให้ก้มลงซบกับไหล่ มือเรียวจับการคนตรงหน้าให้เข้าที่เข้าทางรูดซิปใส่เข็มขัดให้ก่อนจะกดจูบเบาๆที่ขมับชื้น
“ไปรอที่รถก่อนเถอะครับ หมอกแรงแล้ว” เสียงทุ้มปนกระเสร่านิดๆเอ่ยบอกก่อนจะดันคนตัวบางให้ห่าง หากแต่โดยองก็ยังนิ่งอยู่บนตักเหมือนเดิม หนำซ้ำยังขยับเข้าไปจนชิดเนื้อผ้ายีนส์เสียดสีเข้ากับส่วนแข็งขืนอย่างจงใจ
“ฮึก...จะทำอะไรอีกครับ” แจฮยอนกัดฟันถาม ดูท่ากระต่ายซนจะหาเรื่องอีกแล้ว
“นาย...ยังไม่เสร็จละ...เลย” โดยองพูดเสียงขาดๆหายๆ นิ้วเรียวเตะลงบนภารกิจใหญ่ที่ตัวเองยังทำไม่สำเร็จ เอาวะ...
“พี่ไม่ต้อง...ไม่ต้องก็ได้” แล้วแจฮยอนก็แทบจะกระชากคนตรงหน้าขึ้นมาขยี้เมื่อร่างโปร่งถอยฉากกอกก่อนจะโน้มใบหน้าลงปรนเปรอแก่นกายร้อน เรียวลิ้นที่ดูเก้กังไม่ประสาลากไปมาก่อนริมฝีปากอิ่มจะครอบครองแก่นเนื้อใหญ่ หากแต่ไม่ได้ถึงครึ่งด้วยซ้ำ
“พี่ ขยับอีกนิด” แจฮยอนกัดฟันกรอดขณะที่พยายามให้อีกคนขยับปากขึ้นลง เขาไม่อยากเข้าไปควบคุมเองกลัวมันจะรุนแรงเลยเถิด แต่ถ้าขืนเป็นแบบนี้ละก็...
“อึก...แค็กๆ” โดยองไอโขลกเมื่อสะโพกหนาขยับกระเด้งสวนขึ้นมา จนแท่งเนื้อกระแทกเข้ากับผนังลำคอ หากแต่ไม่ได้ละไปไหนยังคงพยายามดูดดุนอย่างที่นึกได้ น้ำตาเม็ดเล็กผุดขึ้นตรงหางตาเพราะความอึดอัดของตัวเองที่เริ่มก่อตัวอีก
“พี่..พอ” อยู่ๆแจฮยอนก็กระชากตัวเขาจนลอยหวือขึ้น ตามด้วยจูบหนักหน่วงรุนแรงรู้สึกได้เลยว่าเมื่อครู่ฟันเขากระทบเข้าเต็มๆกับริมฝีปากล่างอีกคน แล้วก็จริง พอจูบบกันได้สักพักกลิ่นคาวเลือดก็โชยออกมาจนรู้สึกเลี่ยน
“อื้อ..อื๊อ” หากแต่แจฮยอนยังคงระดมจูบอย่างบ้าคลั่งจนโดยองร้องประท้วงเมื่อรู้สึกว่าไม่ไหวแล้ว
“บ้าชิบ !” แจฮยอนบ่นอุบทันทีเมื่อผละริมฝีปากออกจากอีกคน โดยองเองก็หน้ามุ่ยใส่ทันทีเพราะนึกว่าแจฮยอนหงุดหงิดใส่ตัวเอง พลันจะปีนลงจากตักหนาก็โดนรั้งไว้
“บอกว่าให้กลับไปแล้วยังดื้ออีก เห็นไหมครับว่าตัวเองต้องมาเลอะเนี้ย” แจฮยอนส่งสายตาดุใส่คนเป็นพี่มือเรียวจัดการตัวเองให้เข้าที่เข้าทาง ก่อนจะวาดมือเช็ดหน้าขาอีกคนที่เลอะไปจากกิจกรรมเมื่อครู่
“ก็ใครบอกให้...ทำ” พอจะเอ็ดคืนก็ต้องกลืนคำตัวเองลงคอ ลืมไปว่าคนอนุญาตก็ตัวเองแท้ๆ
“ตอนแรกก็ไม่ได้ว่าจะทำ กลัวกระต่ายตื่น แต่ที่ไหนได้....กระต่ายยั่วซะงั้น”
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น